Szkoła powinna mieć korzenie...

1. RYS HISTORYCZNY

W centrum Polski na Nizinie Mazowieckiej, leży wieś Przyłęk Duży. Prowadzi tędy szlak kolei warszawsko - wiedeńskiej. Mieszkańcy wioski od lat zajmują się rolnictwem i sadownictwem, część szuka dodatkowego zarobku w miastach.

Już przed I wojną światową, według wspomnień jednego z najstarszych mieszkańców -
p. Mariana Lewandowskiego (lat 80), w Przyłęku Dużym istniała szkoła podstawowa. Izby lekcyjne znajdowały się w domach miejscowych gospodarzy: p. Szymona Smolca i p. Józefa Świderka (obecnie gospodarstwo p. Tadeusza Świderka).

W okresie międzywojennym izby lekcyjne znajdowały się również w domach prywatnych na terenie Przyłęka Dużego, a dwa oddziały w tzw. „Domu Modlitwy” w Przyłęku Małym.

Na początku lat dwudziestych szkoła mieściła się w drewnianym budynku umiejscowionym w środku wsi. Budynek prawdopodobnie przywieziono z innej wsi. Kierownikiem szkoły w tym okresie był p. Feliks Stołowski, nauczyciele to: p. Strzałkowska i p. Józef Lewandowski.

W okresie okupacji dzieci uczęszczały do szkoły, chociaż trudno powiedzieć, czy nauczanie trwało całą wojnę.

Po zakończeniu działań wojennych można było rozpocząć naukę w Szkole Podstawowej w Przyłęku Dużym. Oprócz budynku szkolnego wynajmowano izby lekcyjne u gospodarzy. Pracowało wtedy dwóch nauczycieli. Od l września 1952 r. kierownikiem placówki został p. Stefan Klepacz. W budynku szkolnym mieściła się wówczas tylko jedna izba lekcyjna (drugą wynajęto na sklep). Druga sala szkolna znajdowała się we wsi u p. Lucjana Kozioła. Starania kierownika szkoły doprowadziły do przejęcia również drugiej sali lekcyjnej.

W okresie kierowania placówką szkolną p. Klepacz, przy współpracy rodziców, wyremontował budynek szkolny, ogrodził i posadził drzewa owocowe. W roku 1959 kierownikiem została p. Janina Szlawska. Za jej czasów nie zaszły w szkole żadne konkretne zmiany. Od sierpnia 1962 r. obowiązki kierownika przejął p. Józef Jakóbczyk. Nauczycielką tej szkoły została także jego żona Teresa. Państwo Jakóbczykowie byli bardzo zaangażowani w życie szkoły i wsi. Placówka stała się ważnym ośrodkiem oświatowym i kulturalnym. Wieś ciągle się rozrastała. Przybywało dzieci. Nauka w starym budynku stała się bardzo uciążliwa (należy tu zaznaczyć, że wieś nie miała światła elektrycznego). Wtedy przy placówce powołano Społeczny Fundusz Budowy Szkoły, której celem było dążenie do budowy nowego obiektu, tym bardziej, że w roku szkolnym 1964/65 utworzono klasę VII, a liczba uczniów wynosiła 97. W czerwcu 1965 r. pierwsi absolwenci, w liczbie 21 uczniów, opuścili mury szkoły.

W roku szkolnym 1965/66 rozpoczęto realizację programu 8-klasowej szkoły podstawowej. Uczniami klasy VIII były te dzieci, które przed lipcem 1966 roku nie ukończyły 14 lat. Bardzo ważnym wydarzeniem tego roku był dzień 10 grudnia. Wtedy to po raz pierwszy w okolicy zabłysło światło elektryczne. Dzięki temu można było wykorzystywać w procesie dydaktycznym radio i adapter.

W tym czasie podjęto decyzję o budowie nowej szkoły. W marcu nastąpiło przekazanie placu pod budowę dla przedsiębiorstwa budowlanego (plac uzyskano od gospodarza p. Grzesiaka). Budowa trwała półtora roku. 6 października 1968 roku nowy budynek, wraz z Domem Nauczyciela, został oddany do użytku. W budynku znajdowało się 6 sal lekcyjnych, biblioteka, kancelaria, pokój nauczycielski, kuchnia i sanitariaty. Na górnym korytarzu zainstalowano drabinki gimnastyczne, gdyż przystosowano go do prowadzenia lekcji wychowania fizycznego. Dobrze wyposażono pracownię fizyczno - chemiczną. Należy również wspomnieć o placu zabaw, gdzie znajdowały się huśtawki, karuzela, zjeżdżalnia.

Budynek szkolny w czasie wakacji wykorzystywano jako placówkę kolonijną dla dzieci z Zakładów Niedzielskiego w Łodzi. Zakład wybudował budynek gospodarczy wyposażony w prysznice.

Od l września 1972 r. dyrektorem szkoły została p. Teresa Jakóbczyk (pan Józef Jakóbczyk został wizytatorem metodyczno - przedmiotowym wychowania obronnego).

W roku szkolnym 1973/74 liczba uczniów wynosiła 96 i w tej sytuacji w szkole powstały klasy łączone.

Dużym szokiem dla mieszkańców wioski była decyzja władz gminnych o likwidacji pełnej szkoły podstawowej w roku szkolnym 1976/77. W placówce pozostali uczniowie klas I - IV. Pozostali uczęszczali do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Rogowie. Szkoła przyjęła wtedy nazwę:

Zbiorcza Szkoła Gminna w Rogowie

Punkt Filialny w Przyłęku Dużym

Do klasy pierwszej przyjęto 19 uczniów z dwóch roczników: 1969 i 1970. Kierownikiem Punktu została p. Teresa Jakóbczyk. Uczyło wtedy trzech nauczycieli. Na wniosek mieszkańców wsi na parterze budynku szkolnego, w roku szkolnym 1980 utworzono przedszkole (25 dzieci). Dyrektorem przedszkola została p. Łucja Dudek.

Po roku działalności, ze względu na brak dzieci i wysokie koszty utrzymania, przedszkole zostało zamknięte. Pani Łucja Dudek została kierownikiem Punktu Filialnego w Przyłęku Dużym. Funkcję tą pełniła przez następne trzy lata. Jej poprzedniczka, p. Teresa Jakóbczyk, wraz z rodziną przeniosła się do Skierniewic i podjęła pracę w jednej z tamtejszych szkół.

W szkole pracowały wtedy trzy nauczycielki: p. Danuta Brzezińska, p. Łucja Dudek, p. Barbara Jasiaczek. Jednocześnie rodzice dążyli do przywrócenia pełnej ośmioklasowej szkoły podstawowej. W okresie kierowania szkołą przez państwo Jakóbczyków i p. Łucję Dudek rodzice często organizowali zabawy taneczne połączone z loterią fantową, pozyskując w ten sposób fundusze tak potrzebne na utrzymanie placówki. W wyniku starań rodziców w roku szkolnym 1983/84 przybyła klasa V, a w roku następnym szkoła w Przyłęku stała się pełną ośmioklasową szkołą podstawową. Na stanowisko dyrektora powołana została p. Henryka Tworek. Do placówki dowożono dzieci z obwodu szkoły w Zacywilkach (tam była szkoła czteroklasowa), „doszło" część dzieci z Józefowa. Dzięki temu znacznie wzrosła liczba uczniów. Nauczanie odbywało się w systemie dwuzmianowym. Zatrudniono więcej nauczycieli.

W roku szkolnym 1988/89 dyrektorem została p. Aniela Makulska. Dyrektor Makulska rozsądnie rozporządzała skromnie zasobami finansowymi szkoły, aby zaspokoić bieżące potrzeby szkoły. Szczególną uwagę zwracała na sprawy wychowania dzieci i młodzieży, czego wyrazem były częste akademie, wieczornice, spotkania z ciekawymi ludźmi.

Od stycznia 1990 r. dyrektorem placówki powtórnie została p. Henryka Tworek. W tym czasie rodzice z inicjatywy wychowawców klas pomalowali wszystkie sale lekcyjne i dokonali drobnych napraw. Zakupiono wiele pomocy naukowych, szczególnie dla klas I - III. Były to najczęściej plansze i gry dydaktyczne.

Pracujący w placówce nauczyciele podnosili swoje kwalifikacje zawodowe i systematycznie uzupełniali wykształcenie. W szkole wprowadzono naukę języka angielskiego. Nauczyciele zaangażowali się w swoją pracę. Organizowano wiele imprez, działały różne organizacje uczniowskie. Młodzież wyjeżdżała na biwaki i obozy harcerskie. Prężnie działała drużyna harcerska i zuchowa, która stała się ambasadorem szkoły. Uczestnicząc w alertach młodzież i dzieci uczyły się miłości do zwierząt i otaczającej przyrody. To wówczas młodzież poznała piękno znajdującego się w pobliżu rezerwatu „Dolinka". Harcerze odnaleźli stare pomniki przyrody oznaczone tabliczkami „Pomnik przyrody". Często organizowano wyjazdy na biwaki harcerskie do bazy w Tworzyjankach. Tam spotykały się drużyny całego hufca. Można więc było poznać innych ludzi i wymienić się doświadczeniami. Harcerstwo pozwoliło poznać młodzieży również kulturę, historię i życie innych narodów. Było to możliwe dzięki udziałowi w różnych turniejach. Harcerze naszej szkoły reprezentowali w 1988 r. Chorągiew Skierniewicką w Ogólnopolskim Turnieju Wiedzy o narodach byłego Związku Radzieckiego w Białej Podlaskiej.

Przez szereg lat szkoła była miejscem spotkań wielu drużyn Hufca Brzeziny. Do wspomnień należą już coroczne spotkania we wrześniu, dotyczące rocznicy bitwy pod Jeżowem. Przy ognisku ludzie, którzy brali w niej udział, dzielili się swoimi przeżyciami z harcerzami i zuchami, a stara piosenka „Płonie ognisko i szumią knieje" przenosiła zebranych w odległą przeszłość. Spotkania te kończyły się wymarszem na cmentarz w Jeżowie i złożeniem kwiatów na grobach poległych żołnierzy. Były to wspaniałe lekcje historii i patriotyzmu.

Bardzo ważnym wydarzeniem było odsłonięcie 6 września 1992 roku tablicy pamiątkowej poświęconej działalności Armii Krajowej na terenie naszej wsi. W uroczystości tej brali udział kombatanci Armii Krajowej z oddziału porucznika „Sama".

W czasie II wojny światowej w Przyłęku Dużym znajdował się punkt kwatermistrzowski w/w oddziału w gospodarstwie p. Feliksa Dudka. „Nikt chyba z całej okolicy nie oddał usług oddziałowi, co właśnie Feliks Dudek i jego zacna rodzina: żona, dwaj synowie oraz córka Zofia, która była łączniczką. Rodzina była „okiem i uchem oddziału" (Jerzy Żukowski - „Chłopcy od Sama" s. 13)

W latach dziewięćdziesiątych członkowie AK oddziału „Sama" wystąpili do Prezydenta Lecha Wałęsy o przyznanie Przyłękowi Dużemu miana „wsi partyzanckiej". Niestety, z powodu braku konkretnych dowodów, wieś tego tytułu nie otrzymała. Na pamiątkę tego wydarzenia, w budynku szkoły, pozostał skromny ślad - Kącik Pamięci Narodowej.

Dzieci i młodzież naszej szkoły poznawały przeszłość naszego kraju również przez udział w organizowanych przez nauczycieli wycieczkach. Zwiedzili w ten sposób Sudety, Beskidy, Tatry. Były nad morzem i na Mazurach. Poznały malowniczy Kazimierz nad Wisłą, starą stolicę Polski -Kraków. Wędrowały „Piastowskim Szlakiem" zwiedzając Gniezno - Biskupin -Kruszwicę. Odwiedziły Toruń i Ciechocinek. Poznały piękno najbliższej okolicy: Łowicz, Nieborów, Żelazową Wolę. Zwiedziły naszą stolicę -Warszawę.

W 1992 r. Oddziałem Zamiejscowym Szkoły Podstawowej w Przyłęku Dużym stała się Szkoła Podstawowa w Zacywilkach.

Mimo trudnej sytuacji finansowej, szkoła tętniła życiem. Było to zasługą pracujących w niej nauczycieli, jak również rodziców. Jednak lata dziewięćdziesiąte to upadek i dewastacja budynku szkolnego i obejścia szkoły. Było to spowodowane złą gospodarką finansami oraz brakiem dobrego gospodarza. Budynek wymagał gruntownego remontu. Dewastacji uległ też plac zabaw dla dzieci i ogród szkolny, który niegdyś był źródłem dochodów. Wiele pracy wymaga doprowadzenie do właściwego stanu boiska szkolnego i całego obejścia szkoły.

W takim stanie szkołę i jej otoczenie zastała pani mgr Anna Szeligowska, która od dnia 16 maja 2000 r. była dyrektorem placówki.

Po roku 2000 dokonano wymiany stolarki okiennej i częściowo drzwiowej, przeprowadzono kapitalny remont sanitariatów, wszystkie izby lekcyjne i korytarze zostały pomalowane, wymieniono również podłogi na korytarzach oraz w oddziale przedszkolnym, a w pozostałych salach dokonano bieżących napraw podłóg. Dzięki staraniom pani Szeligowskiej szkoła została wyposażona w nowoczesną pracownię komputerową, której zakup był współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 31 sierpnia 2009 r. był ostatnim dniem pracy pani Anny Szeligowskiej w Szkole Podstawowej w Przyłęku Dużym, ponieważ wygrała konkurs i objęła posadę dyrektora w Szkole Podstawowej w Jeżowie.

W roku szkolnym 2009/2010 p. Grażyna Ziółkowska pełniła obowiązki dyrektora szkoły, a od dnia 01.07.2010 r. w wyniku konkursu objęła stanowisko dyrektora. Dzięki jej staraniom wzbogacona została baza szkoły. W ramach programu rządowego „Radosna szkoła” otrzymaliśmy pomoce i sprzęt do miejsca zabaw oraz huśtawkę na plac zabaw od mieszkańców Przyłęka Dużego.

Nawiązana została również współpraca z FWOSP, w ramach której dostaliśmy fantomy i materiały dydaktyczne służące do nauki udzielania pierwszej pomocy, do szkoły zakupiono telewizor, aparat fotograficzny, programy komputerowe, książki i gry dydaktyczne, zabawki dla oddziału przedszkolnego

W roku szkolnym 2010/2011 budynek szkoły został poddany zabiegom termomodernizacyjnym: został ocieplony, położony tynk elewacyjny, a wewnątrz zostało zainstalowane ogrzewanie olejowe. Konsekwencją działań ekip remontowych była konieczność odmalowania wszystkich pomieszczeń w szkole. W prace zaangażował się nie tylko personel niepedagogiczny, ale także całe grono nauczycielskie. Panie malowały lamperie, drzwi, ławki, krzesełka, szafki i wszystko, co wymagało gruntownej renowacji.

Rok szkolny 2011/2012 zapisał się w naszej pamięci jako rok przekształceń w naszej placówce. Sytuacja ekonomiczna spowodowała konieczność powołana Stowarzyszenia i przejęcia przez nie prowadzenia szkoły. 10.02.2012 r. zostało założone przez rodziców, nauczycieli i sympatyków szkoły Stowarzyszenie Przyjaciół Szkoły „A Teraz My”. W skład zarządu weszli: Cezary Kozioł – prezes, Grażyna Ziółkowska – wiceprezes, Dariusz Świderek – wiceprezes, Bożena Lubecka-Płoszka – skarbnik, Iwona Zbroszczyk – sekretarz. Po uzyskaniu wpisu w Krajowym Rejestrze Sądowym Stowarzyszenie będzie mogło ubiegać się o przekazanie prowadzenia Szkoły Podstawowej w Przyłęku Dużym od Gminy Rogów.

Trudna sytuacja placówki nie wpłynęła na pracę uczniów i nauczycieli. Poprawiliśmy warunki materialne placówki – dokonaliśmy wymiany podłóg w trzech salach lekcyjnych oraz przenieśliśmy do większej sali oddział przedszkolny. Braliśmy udział w wielu konkursach, akademiach i występach środowiskowych. Nasi uczniowie występowali na dożynkach gminnych i powiatowych, w Centrum Zdrowia Matki Polki w Łodzi, Parafiadzie w Kołacinku, Reymontiadzie w Przyłęku Dużym. Ogromnym sukcesem okazał się przygotowany wspólnie z rodzicami Piknik Rodzinny- Dzień bez przemocy. Decyzją Rady Pedagogicznej i Samorządu Uczniowskiego impreza ta wejdzie na stałe do kalendarza pracy szkoły.

Niewątpliwie do historii szkoły wejdzie dzień 8 czerwca 2013 r. tego dnia nasza placówka przyjęła imię Władysława Stanisława Reymonta i otrzymała ufundowany przez Radę Rodziców sztandar. Było to doniosłe wydarzenie dla całej społeczności szkolnej i lokalnej. Nasza szkołę odwiedziło wielu zaproszonych gości, wśród których znaleźli się min. Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Szkoły „A Teraz My” Cezary Kozioł oraz Zarząd Stowarzyszenia: Grażyna Ziółkowska, Dariusz Świderek, Bożena Lubecka- Płoszka, Iwona Zbroszczyk; Rada Rodziców na czele z przewodniczącym Wojciechem Płoszką, nauczyciele i pracownicy, rodzice i uczniowie, absolwenci, mieszkańcy Przyłęka Dużego i okolic; księża: Jan Kozak, Janusz Kalandyk, Marcin Sławicki;

Dyrektor Wydziału Nadzoru Pedagogicznego Łódzkiego Kuratorium Oświaty – Anna Garmulewicz-Polińska;

Edmund Kotecki- starosta powiatu brzezińskiego

Daniel Kołada- wójt Gminy Rogów ;

Wojciech Więciorek- przewodniczącego Rady Gminy Rogów;

Ryszard Bigoszewski – Kierownik Referatu Spraw Organizacyjnych Oświaty, Kultury, Sportu i Promocji Gminy Rogów;

radni gminy Rogów z terenu obwodu szkoły: Kamila Chruściel, Iwona Świniarska, Kazimierz Szklarek;

dyrektorzy placówek oświatowych z terenu gminy Rogów: Alina Kozioł i Radosław Kubicki; byli dyrektorzy i kierownicy szkoły: Teresa i Józef Jakóbczyk, Łucja Dudek, Henryka Tworek, Anna Szeligowska;

emerytowani i byli nauczyciele i pracownicy szkoły;

Henryka Lenart – Prezes Stowarzyszenia Przyjaciół Szkoły w Wągrach;

sołtysi z terenu obwodu szkoły: Krystyna Smolec i Małgorzata Wojciechowska;

przyjaciele szkoły: Danuta i Piotr Łascy, Kamil Adamiec;

Członkinie Koła Gospodyń Wiejskich w Przyłęku Dużym; Członkowie Ochotniczej Straży Pożarnej w Przyłęku Dużym.

Uroczystość rozpoczęła się polową Mszą św., w czasie której odbyło się poświęcenie sztandaru i przekazanie go przez Radę Rodziców dyrektorowi szkoły.

Następnie z rąk dyrektora sztandar przejęli uczniowie, mówiąc:

„My Uczniowie Szkoły Podstawowej im. Władysława Stanisława Reymonta w Przyłęku Dużym – przyjmując ten sztandar przyrzekamy otaczać go czcią i dbać o to – by właściwym postępowaniem i rzetelną nauką pracować na dobre imię szkoły, naszej miejscowości i naszej ojczyzny” i złożyli ślubowanie .

Szczególne wrażenie zrobiła na wszystkich gościach część artystyczna przygotowana przez nauczycielki: A. Borowiecką, I. Zbroszczyk, M. Gicel. Dzieci ubrane w stroje ludowe i kostiumy szyte specjalnie przez mamy tańczyły, śpiewały, recytowały wiersze wzbudzając aplauz publiczności. Całość utrzymana w konwencji ludowej pięknie komponowała się ze scenografią i przyrodą wokół szkoły. Nad całością unosił się duch Władysława Stanisława Reymonta, który zdradził zebranym szczegóły ze swojego życia.

 

Po występach głos zabrali zaproszeni goście, składając życzenia i wręczając społeczności szkolnej prezenty. Dyrektor serdecznie podziękowała obecnym za udział w uroczystości i zaprosiła do obejrzenia dorobku szkoły. W trakcie zwiedzania można było podziwiać prace uczniów i sportowe trofea. Szczególnym zainteresowaniem cieszyła się galeria zdjęć z niemal półwiecznej historii szkoły. Można było również oglądać zgromadzone przedmioty użytkowe sprzed wielu lat oraz stroje ludowe i wytwory rękodzieła. Uroczystość zakończyła się poczęstunkiem przygotowanym przez rodziców.

Do dzisiejszej chwili społeczność szkolna przygotowywała się przez wiele miesięcy. Zadanie nie było łatwe szczególnie dla tak małej szkoły, do której uczęszcza zaledwie 59 uczniów. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu rodziców, nauczycieli, członków Stowarzyszenia, a także ludzi dobrej woli zdołano osiągnąć zamierzony cel. Oby było więcej takich szczęśliwych dni i sukcesów w życiu każdej szkoły.

W roku szkolnym 2013/2014 dokonano wymiany podłogi w kolejnej sali lekcyjnej oraz wyposażono plac zabaw w zabawki i kosz do koszykówki. Rozpoczęła się realizacja projektu POKL/I/9.1.2/13 „Szerokie horyzonty” w ramach poddziałania 9.1.2.: „Wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów z grup o utrudnionym dostępie do edukacji oraz zmniejszanie różnic w jakości usług edukacyjnych” – odbywają się wszystkich dla uczniów klas I - VI następujące zajęcia:

- z języka polskiego,

- z języka angielskiego,

- informatyczne,

- matematyczno – przyrodnicze,

- teatralno – taneczne,

- muzyczno – plastyczne.

Zakupiono instrumenty muzyczne (gitary, bębny, melodykę), materiały papiernicze dla każdego ucznia, tablicę multimedialną z projektorem, tablety, magnetofony, sztalugi.

Podsumowaniem pierwszego semestru działań był piknik o zasięgu powiatowym „Powitanie lata 2014” połączony z warsztatami z artystą i występem Megitzy z zespołem. Zajęcia będą kontynuowane do końca grudnia 2014 r.